Thursday, February 28, 2013

Մի սիրուն երեկո...

Մի սիրուն երեկո, երբ արևը մայր մտնելուց կլինի ու երկինքը ծովի խորության մուգ կապույտ, ես կգամ քո տուն: Կբացես դուռն ու կգրկես ինձ: Կարոտած սիրտս կթռթռա: Կգրկեմ քո նուրբ փոքրիկ ուսերը, կսեղմեմ քեզ ինձ, կխոնարհեմ գլուխս քո կրծքին ու կշնչեմ քո մաքուր բույրը: Կմտնեմ սենյակ կպառկեմ անկողնուն ու կնայեմ պատուհանից դուրս: Դրսում էլ ծիծեռնակներ են թռնում, շենքին շատ մոտ, ու ճռ ճռոցներ հանում: Հետո դու կգաս կամաց ու փափուկ, ոտքերիդ ձայնը չեմ լսի, կգաս ու կնայես ինձ: Կմոտենաս ինձ կպառկես կողքիս, կգրես ինձ քո տոտիկներով, կսահեցնես ձեռքդ մազերիս միջով, կմոտենաս ու նուրբ կհամբուրես իմ կարոտից տխուր շուրթերը: Ես կշրջվեմ քո կողմ կնայեմ աչքերիդ խորության մեջ, դու կժպտաս ու կսեխմվես ինձ ավելի մոտիկ: Ես կասեմ. " Ես քեզ սիրում եմ..."
Կշրջվես ինձ մեջկով, կփաթաթես ձեռքերս քո փափուկ մարմնին: Ես կշոյեմ քեզ նուրբ ու դանդաղ: Գող կատվի պես կմտնեմ շորիդ տակ, արագ կլողամ կրծերիդ մոտ:Կիջնեմ ներգև քո համով փորիդ, կշոյեմ փորիկդ, կշոյեմ մարմնիդ կոր ուրվագիծը: Ավելի կիջնեմ կհասնեմ խուճուճներիդ, խուճուճ խուճուճներիդ մեջ կխճճեմ մատներս, կգլորվեմ ներս: Կսեխմեմ կնոպկեդ, կլարեմ լարերդ, կշրջվես իմ կողմ, ծանր կշնչես: Հատիկ հատիկ կհամբուրեմ սիրուն աչքերդ, քիթիկդ, անասելի փափուկ շուրթերդ, փոքրիկ ականջներդ, բարալիկ վիզիկդ: Կիջնեմ ապահով տեղ, հանգիստ ու խաղաղ տեղ, բայց հանգիստ միայն մի վայրկյանով: Սոված լեզուս կհասնի նրան: Մատիկներս կսիրեն տոտիկներդ կգան վերև կմտնեն մեջդ: Կխորանան խորը: Կգտնեմ ծիածանի բոլոր գույները քո մեջ: Կլսեմ քո տանջված ձայնը, տնքոցները, հևոցները, անհասկանալի բառերը... Կլսեմ ու կպրծնեմ...Կպրծնեմ քեզ պրծացնելուց...

Ու մենք պրծած, ուժասպառ, տանջված `կպառկենք, իրար գրկի մեջ, անկողնու մեջ... մի սիրուն երեկո, երբ արևը մայր մտնելուց կլինի....

No comments:

Post a Comment